Yaşantımda Kim Söz Sahibi

Allah, tek taraflı antlaşma metni hazırlayandır. Antlaşma metninde değişiklik hakkı olmayan da bizleriz. Allah Rab, bizler de kullarız. Rubûbiyet yaratıcının hakkıdır, bize düşen de varlığımızı kendisine borçlu olduğumuz Rabbimize teslimiyetten başkası değildir.

Müslüman teslim olan demektir. Kime teslim olduğunu bilmeyen neye kul olacağını bilemez. Bu manada teslim olduğumuz rabbimizi tanımak ve anlamak zorundayız. Peki niçin bu gerekli? Başkalarını ( insanı yada ikramı) rab edinmeyelim diye…İnsanın kendini yada başkarını ve ikramı rab edinmesi demek; onları yaşantısında “ otorite” olarak kabul etmesi demektir. Yani yaşantımızda etkili güç, yaptıklarımızı yaptıran ve yapmayıp terk ettiklerimizi terk ettiren ne ise onu rab edinmiş oluyoruz.

İnsanların, Allahı “yaratan” olarak kabul etmesinde bir sıkıntı yok. Peki sıkıntı nerede? Yaratanı yaşantısında “otorite” olarak kabul etmeyip, Allahın otoritesini sadece gök yüzüne hapsedip, yeryüzündeki otoriteyi, kendine yada bir ikrama tahsis etmesinden kaynaklanıyor.

Mekke müşrikleri, Allahı yaratan olarak kabul ediyorlarlardı. Fakat onlar yaşantılarına Allahı karıştırmayıp, Allah göğü idare etsin, bizler de yeryüzünü idare edelim dediklerinden dolayı müşrik oldular. Dolayısıyla bizler hayatlarımıza Allahı rab olarak karıştırmaz isek, sözlerimizle benim rabbim Allah demenin faydası olmaz.

Allah demek, anlam demek ise, bizlerde hayatımızın anlamlı olmasını istiyorsak, tercihlerimizi yaratan rab tarafından kullanmak ve tercihlerimizin rabbi olan Allah ile beraber olmak zorundayız. Peki bu nasıl olur? Kuran ve sünnet ile…

Selam ve dua ile