İbrahim (as) yıllardır evlat hasreti ile yanıp tutuşmuş bir peygamberdir. Dua ile Allaha bu konuyu arz etmiş, (37Saffat /100) Allah duasını kabul etmiştir.( 37/101) İsmail adını verdiği oğluna olan sevgisi çok fazla idi ve buda Allahın onaylamadığı sevgi türündendi. Allahta en sevdiği ile imtihan etti.(37/102..3/92 ) O, Allahın bu emrine teslim olmuş, konuyu oğluna söyleyince O da babası gibi emre itaat etmişti. Bu teslimiyet aileye alemler üzerinde seçilmiş, model aile olma şerefini verdi.(3/33) Ve netice iş eyleme geldi, Allahta kulundan eylem bekliyordu. İbrahim (as), İsmailini kurban etmek için yatırır, hesap yok, acaba yok, bir beklenti yok, “Allah birazdan bana gökten bir koç gönderir, bende oğlumu kesmekten kurtulurum.” Diye bir düşünce hiç yok...Rivayetlere göre iki defa bıçağı İsmailinin boynuna çalar fakat bıçak kesmez, gitti oğlum diyerek çaldığı son bıçaktan sonra Allah ona Kurban etmesi için bir koç gönderecektir. Mesaj açık ve nettir; “Sen Allah için kurban olursan, Allah sana kurban olunacak koçları yollar” mesajı idi...
21. Asırda sevgisi iki gözümü kör eden, beni sevgisiyle Allahtan uzaklaştıran, gecelerimi uykusuz bıraktıran, İsmailim ne? Benim İsmailim evladım olmayabilir. Peki benim İsmailim ne? Makam mı? Param mı? TV mi? Futbolum mu? Siyasetim mi? Şöhretim mi? Otomobilim mi? İşim mi? Şefliğim, Müdürlüğüm mü? Ailem mi?... Bunun ne olduğunu ben herkesten daha iyi bilirim. Kurban et ve Allaha yakınlaş, Allaha yakın olanlardan ol.
İşte Kurban; Allaha yakın olmanın, yakınlaşmanın sembolüdür. (22/37) Kurban, Allaha yaklaşmadığına göre, sen yaklaşırsın, onun için aslında ‘Kurban sensin’...
HAYIRLI BAYRAMLAR DUA ÜZERİNE KALIN